VEIN – The Chamber Music Effect
Het grote oor prominent midden op de Cd-cover is zeker geen willekeurige keuze. Op hun nieuwste album ‘The Chamber Music Effect’ laat VEIN horen wat de schoonheid en het plezier van samenspelen in een klassiek bezet trio voor prachtigs kunnen opleveren. Drie klassiek geschoolde én in de jazz doorgewinterde musici die zoals ze zelf zeggen naar hun basis zijn teruggegaan, heeft een uitermate goed beluisterbaar album opgeleverd.
De titel van het album legt net als de titels van de verschillende stukken daarop een direct verband met de klassieke achtergrond van de musici. Is jazz hier kamermuziek geworden? Of omgekeerd? Nee, het is een uiterst intelligent, maar tegelijkertijd heel intuïtief en intiem samenspel van invloeden en achtergronden dat uit beide werelden (en voor de geoefende luisteraar uit nog wel meer) elementen tot een nieuw geheel smeedt. Maar dat oor staat er om nóg een reden niet voor niets. Als luisteraar worden we geconfronteerd met een van die zeldzame studio-albums in de jazz die niet alleen de moeite van het vaak luisteren waard zijn, maar daar zelfs om vrágen. Jazz als geïmproviseerde en klassiek als gecomponeerde muziek leveren hier een spannende combinatie op van doorgecomponeerde thema’s en uitgesponnen improvisaties, die elkaar niet tegenwerken of tegenspreken maar juist versterken.
De verwijzingen naar de diverse invloeden zijn echter niet zo opvallend dat het geheel een luistertoets van muziekfragmenten wordt. Je vindt misschien een enkel citaat, een hint, maar vaker zit het in de atmosfeer van de stukken. Ondersteund door een erg geslaagde open en heldere productie, verwijst het album net zo vaak naar jazz standards als naar de klassieke achtergrond van het Zwitserse trio. ‘Poème de Nuit’ bijvoorbeeld zou zo uit de ‘Schilderijententoonstelling’ van Moussorgski kunnen komen, of uit een wat duistere versie van ‘La Cathédrale engloutie’ van Claude Debussy. Terwijl ‘Ode to the Sentimental Knowledge’ zo moody is als Frank Sinatra’s ‘Sentimental Journey’. ‘In Medias Res’ is daarentegen weer een breed uitgemeten thematische improvisatie die bij vlagen aan instant-composing doet denken waar Misha Mengelberg en zijn kornuiten zich niet voor zouden hoeven schamen. Dat voor het stuk die titel is gekozen, geeft eens te meer aan dat de mannen van VEIN hun klassieken kennen.
Hoe vaak je dit album ook beluistert, je kunt er zo vaak terugkomen als je wilt zonder je een moment te vervelen, zonder ook maar een paar maten muziek te vinden die minder dan zeer het beluisteren waard zijn. Alle registers worden door VEIN opgetrokken, van opzwepend tot intiem klein, van complexe gelaagde structuren tot open inkijkjes in het wezen van de muziek en de musici, van intuïtief tot intellectueel uitdagend. Een parel. (9/10) (UNIT/Harmonia Mundi)