Oeverloos langs de Maas was wederom grenzeloos mooi
Zoals de Maas meandert door het Osse landschap zo beweegt ook dit spektakel, Oeverlevens, zich langs verschillende prachtig gevonden plekken aan de dijk bij Oijen, in de buurt van Oss. Een gezelschap dat grotendeels bestaat uit een 40 tal amateurs aangevuld door enkele professionele acteurs, het was niet goed te zien wie wie was. Onder de bezielende leiding van artistiek leider Letizia Rompelberg en auteur Wim Wijnakker was er een route en theaterstuk, gebaseerd zijn op lokale verhalen gemaakt die langs maar liefst 10 verschillende staties van het leven trok. Bij elke statie stond een groot wiel (the circle of life) om aan te geven waar je moest zijn.
Oeverlevens
Op Oeverloos werden artistieke grenzen verlegd en vriendschappen gesloten. Aan de Maas kan het publiek twee dagen lang genieten van theatraal avontuur. Oeverlevens was een dromerige theatervoorstelling over het begin en het einde. En alles daar tussen. Dat daar tussenin, noemen we voor het gemak ‘het leven’. Je bekeek het leven door de ogen van mensen die dat leven leven. Mensen zoals jij en wij. Op zoek naar geluk. Dat leven dat geleefd werd blijkt een aaneenschakeling van ontmoetingen, liefdes, vallen met spijt, hoopvol weer opstaan, van kleine keuzes met gevolgen voor altijd en van onopgemerkte dromen. De locaties waar dit alles plaatsvond waren zeer divers, het stuk begon op de dijk aan een grote tafel met de hele familie met een prachtig vergezicht op de Maas. Daar werd een brief bezorgd die als een rode draad door het hele stuk terugkwam op allerlei plekken.
Daarna trok de hele stoet bezoekers, die zelf nadat ze afgezet waren met het Maasmeander treintje bij het beginpunt, verder naar de het volgende adres aan de overkant van de weg waar een dansact het publiek al opwachtte. Vervolgens werd er stil gestaan bij twee lijkkisten waarin twee mensen herrezen uit de dood en mijmerde over hun leven. Via een achterom kwam je in een tuin waar de postbode een aantal brieven opende en voordroeg. Na een flink tempo met de akela’s die duidelijk de lijnen uitzette voor het publiek die werd opgenomen in de wandelgroep om gezamenlijk uit te komen bij een oude klooster kappel waar het volgende stuk plaatsvond. Eerst werd er voor de deur gedanst en we waren daarna in de kapel getuigen roddel en achterklap en van “een trouwerij”. Voor het zingen de kerk uit en op naar de volgende scene waar we werden opgewacht en verwelkomd door een live gespeelde saxofoon en een strijkorkest met een hoorn als extraatje. Ook hier bleek weer de goede interactie met de omgeving, de kinderen werden geroepen en kwamen onverwacht achter de dijk vandaan, zo werd er op verschillende manieren gespeeld met en voor het publiek.
Om de hoek was speelde zich de volgende act zich af, een verliefd stelletje dat onhandig, onwennig de eerste stapjes zette in hun amoureuze ontdekkingstocht. Daarna moest het publiek een klimmetje maken de dijk weer op voor de laatste scene, wat de cirkel weer rond maakte. Daar kwamen alle facetten van het leven aan bod, van het begin tot het eind van de (verwekking) geboorte tot aan de dood met de kerk nog net op de achtergrond zichtbaar. Zo waren er vele kleine momenten en attributen die allen bijdroegen aan dit kunstzinnig meesterwerk. Met de mooie woorden van de postbode in de strekking van ach wat maakt het allemaal uit, als we dan toch sterven kunnen we er beter in de tijd die we hebben er maar iets goeds van maken. Dat was een perfect einde om de bezoekers nog iets mee te geven om over na te denken, hoe zit dat in mijn leven?
Oeverloos Ontmoetingsplein
Op het Oeverloos ontmoetingsplein waar de route starte en eindigde kon je lekker voor- of nagenieten van een hapje, drankje, muziekje, poëzie en verhalen. Na afloop was er veel met elkaar te bespreken, het enthousiasme van het publiek gaf aan dat ook deze tweede editie van Oeverloos zeer geslaagd was en dat men al weer uitkeek naar de volgende.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
