Lenette van Dongen brengt hilarische cabaretvoorstelling Tegenwind
De Zaandamse Lenette van Dongen trekt dit theaterseizoen met haar reprisevoorstelling Tegenwind langs de Nederlandse theaters. In maart 2015 ging de voorstelling in Delft in première waarna die succesvol op tournee ging, zo succesvol dat van Dongen het dit seizoen nog eens dunnetjes overdoet.
Lenette van Dongen, geboren op 1 december 1958 te Zaandam is een geliefde cabaretière in Nederland. Sinds 1993 is ze goed voor ruim tien theatervoorstellingen die door het theaterpubliek met open armen werden ontvangen. Ruim 13 jaar later trekt zij nog steeds volle zalen en weet zij haar publiek op hoog niveau te entertainen. Dat blijkt ook als zij in 2004 de Annie M.G. Schmidt-prijs wint. Voordat haar theatercarrière van de grond kwam had van Dongen een eigen dansschool in Uithoorn, nadat zij werd toegelaten op de academie voor kleinkunst verkocht zij echter de dansschool en ruilde zij haar succesformule in voor een plaats op het toneel.
In haar theatervoorstellingen tapt de cabaretière niet alleen grappen maar pakt zij ook met regelmaat de microfoon, dit is ondertussen goed voor zes albums die allen genoemd zijn naar een van haar theatershows. Ook in de voorstelling Tegenwind grijpt van Dongen een enkele keer naar de microfoon. Kwalitatieve liederen zijn het gevolg, de enige kanttekening is dat van Dongen niet wordt begeleid door een live band maar dat de ‘gespeelde’ akkoorden recht uit de Ipad komen. Hoewel dit een beetje sober overkomt weet van Dongen het wel weer te verpakken in een hilarisch jasje, zo laat ze tegen het einde van de avond een bezoeker op de eerste rij het ‘instrument’ bespelen terwijl zij live meezingt en fungeert als dirigent.
Lenette deelt in deze voorstelling haar dorpsgeluk met het theaterpubliek, onlangs is zij vanuit de grote stad verhuisd naar het dorpje Egmond-Binnen, waar ze timmert aan haar thuisbasis. Dat timmeren doet zij niet allen figuurlijk maar ook vooral letterlijk. De cabaretière is niet te beroerd om haar huishoudtips met het publiek te delen. Gedurende de avond staat het thema ‘HOME’ centraal, je weet wel die houten letters die men tegenwoordig opneemt in het meubilair. Lenette heeft haar eigen definitie van ‘Home’ waarbij haar pleidooi over het nut van een urinoir in huis een hilarisch hoogtepunt van de voorstelling wordt.
Is het dan allemaal zo rooskleurig? Nee, van Dongen laat het publiek ook meemaken hoe zij worstelt met haar eigen identiteit. De standaard onderwerpen voor dames en heren van boven de 50 passeren hierbij de revue; het snakken naar rust, de bucketlist (ook wel fuckedlist), het sociaal anticiperen in de maatschappij en leven als dorpsdame (met kliko’s) worden behandeld. Lenette geeft aan een wens-loos gelukkig leven te leven waarbij men vooral niet moet denken dat dat is komen aanwaaien. Want dat is het zeker niet, van Dongen heeft moeten vechten. Vechten tegen het stadsleven, vechten tegen de bouwvakkers, vechten de idealen uit het magazine ‘Landleven’ en inmiddels vechten tegen haar bemoeizuchtige dorpse buren die niet aanbellen maar ‘door de bijkeuken naar binnen stormen’.
Maar aan het einde van de avond, zingt zij samen met het publiek. “Adem in, adem uit en zeg ja”. Blijf positief, houd je sterk en zet in het vliegtuig vooral eerst zelf je zuurstofmasker voordat je een ander helpt. Amen.
Foto’s (c) Bas Oeijen
