Lowlands wederom cultureel verantwoord

Jaren geleden zou je het niet verwachten,m aar A CampingFlight to the Lowlands Paradiso wordt steeds meer en meer verantwoord. Lezingen, college’s en hoogstaand cabaret vormen een mooie afwisseling met het muzikale programma dat Lowlands heeft te bieden. Mede daarom is Lowlands misschien wel het meest cultureel verantwoorde festival van Nederland. Alle berichten over de tegenvallende kaartverkoop en line-up ten spijt heeft Lowlands gewoon veel hoogtepunten opgeleverd. Omdat een lezing of college moeilijk te beschrijven valt, pakken we onze hoogtepunten op muziekgebied, want daarvoor ga je natuurlijk ook naar Lowlands.

Vrijdag

De druk op de bandleden van Years & Years was al behoorlijk nadat de BBC hen vorig jaar uitriep tot “The Sound Of 2015”. Dat de Britten deze titel niet als een juk ervaren bleek wel uit het optreden in de Heinekentent. Vrijdagmiddag 13.30 uur beginnen is niet de meest ideale tijd na een goed bezochte donderdagnacht op het festivalterrein. Terwijl het gros van de bezoekers hun roes lag uit te slapen of juist bezig was een plekje te vinden was de tent goed gevuld. Years & Years bewees dat ze met recht een festivalband genoemd kunnen worden met hun vrolijke aanstekelijke muziek.

Dat de carrière van James Bay een droomvlucht maakt zal voor de meeste bezoekers geen verrassing zijn. Na als voorprogramma van Taylor Swift te hebben geacteerd was het gisteren eindelijk tijd voor de singer-songwriter om zijn geniale kunsten te vertonen in de Heinekentent. Deze bloedhete omgeving werd vele bezoekers teveel maar toch wilde niemand dit optreden missen. Met zijn uitstraling, fijne stem en prima gitaarwerk deed James Bay precies wat de fans verwachtten: Een weergaloos optreden geven.

Het programmaboekje deed ons vermoeden dat we het optreden van Roots Manuva niet mochten missen dus was de Bravo goed gevuld. De Britse rapper met Jamaicaanse roots maakte al de fout om tien minuten te laat te beginnen, wat bij festivalgangers al snel tot irritatie leidt gezien het krappe schema. Dat de hoofdrolspeler de eerste tien minuten van het optreden meer interesse had voor zijn zonnebril en geluidsapparatuur maakte al snel dat de tent eerder leegliep dan vol. Als er iemand een compliment verdient is het de schrijver van het programmaboekje.

Shamir werd al eerder getipt als een smaakmaker in de dop en ook in een matig gevulde India liet hij zien waarom dat was. Met slechts 1 album op zak was het een gokje om hem in de relatief grote tent zijn kunsten te vertonen. De androgyne looks en nichterige voorkomen werken absoluut in zijn voordeel met de aanstekelijke mix van jaren negentig pop, disco en dance. Vooral de nummers ‘On The Regular’ en ‘Head In The Clouds’ zorgen voor een uitgelaten danssfeer. Als na het optreden Shamir dan ook in het publiek gaat staan om selfies met de fans te maken, maakt het voor de aanwezigen een onvergetelijk optreden.

De eerste dag bleek een aaneenschakeling te zijn van muzikale hoogte punten waarbij Paulo Nutini ook zeker onderdeel van was. Slechts 28 is de Italiaanse Schot maar met een stem alsof hij al 40 jaar de blues heeft gezongen, doordrenkt met hartzeer en emotie. Met enorme band naast zich weet Nutini de Alpha in no time om zijn vingers te winden. Ook zijn eerste echte doorbraak ‘New Shoes’ komt in een verfriste uitvoering langs maar natuurlijk is ‘Iron Sky’ een hoogtepunt. Met de videobeelden van Charlie Chaplin’s ‘The Great Dictator’ op de achtergrond speelt de band alsof het hun laatste nummer is, vol overgave en passie.

Ongetwijfeld is de zelfde passie en overgave ook aanwezig in de tere ziel van Ben Howard maar hij heeft zelden zo hard moeten knokken om een tent vol te houden. Vooral na het explosieve optreden van Underworld in het achterhoofd was de het optreden van Howard een beetje een dooddoener. De echte fans die vooraan stonden waren vast in de zevende hemel door de gevoelige muziek maar werd er achterin de tent vooral veel gewandeld en drankjes gehaald. Ook het ontbreken van zijn hits en stug spelen van zijn nieuwe album ‘Forget Where We Were’ doet de sfeer niet ten goede komen. Voor velen was het ook een moment om even de rust te pakken om vervolgens het nachtleven in te duiken.

Zaterdag

Jacco Gardner kreeg de Heinekentent goed vol op de vroege zaterdagmiddag en bewees moeiteloos dat hij deze met gemak aankon. Vooral in Amerika lopen ze weg met de psychedelische sixtiespop van de man uit Hoorn maar ook het publiek op Lowlands kreeg geen genoeg van zijn meeslepende optreden.

Dat Rondé een geweldig jaar heeft gehad is iedereen inmiddels wel opgevallen, en het hoogtepunt was gisteren in de India. Ze hadden waarschijnlijk met gemak de Bravo kunnen vullen want de tent was tot de laatste plek gevuld met mensen “op zoek naar liefde”. Dat is wat de band namelijk doet, liefde geven. Liefde voor de muziek en zeker ook voor het publiek. Zichtbaar dankbaar en onder de indruk van het Lowlandspubliek werd “The Wall Of Love” ook hier weer in perfectie uitgevoerd. Iedereen van de dansvloer af en na het aftellen weer naar het midden stormen in in het wilde weg te knuffelen. Hoewel dit bij elk optreden aan bod komt, blijft het leuk en een indrukwekkend tafereel met een mooie boodschap.

De derde Nederlandse groep die zich mochten bewijzen waren was het electrinicaduo CUT_ uit Amsterdam. Op het laatste moment aan de programmering toegevoegd na het afvallen van Whilk & Misky, maar wat een vervangers! Zangeres Belle en producer Sebastiaan stonden niet voor het eerst op Lowlands. Tot vorig jaar verkochten ze oordoppen op het terrein maar gisteren mochten ze eindelijk het crewbandje inruilen voor een blauw artiestenbandje. De hele X-ray stond op haar fundering te trillen door het laaiend enthousiast publiek. CUT_ was het onverwachte hoogtepunt die waar je eigenlijk het weekend naar op zoek bent.

Dat de Nederlandse hiphop springlevend is bewezen twee acts op zaterdag. Allereerst natuurlijk de Zwollenaren Rico&Sticks die in hun thuishaven een paar optredens hadden gegeven in het kader van 15 jaar Opgezwolle Tot Nu Toe. De positieve geluiden uit het oosten hebben doen besloten om het tweetal in de Alpha te programmeren op de zaterdagmiddag. Dat bleek een goede inschatting want op de vroege middag was het al zoeken naar een plekje in de tent of op de heuvels. Met groots gemak kregen de twee de menigte aan het dansen, springen en meezingen. Ook het gastoptreden van Typhoon met ‘Zandloper’ was te verwachten en hij nam met gepast respect afstand van de spotlight. Halverwege werd ook bekend gemaakt dat de heren op 18 maart in de HMH staan omdat ze aan 1 uurtje niet genoeg tijd hebben voor hun ouvre.

De Jeugd Van Tegenwoordig hoeft geen intruductie en als je gemist hebt dat ze tien jaar bestaan dit jaar, dan heb je onder een steen geleefd. Vergelijkbaar met hun show in Paradiso was het optreden vermakelijk als altijd. Er was veel commentaar dat ze wederom op Lowlands stonden, maar dat was niet te merken aan de lange rijen voor de hekken die toegang bieden aan de voorste plekken. Het cadeautje van De Jeugd aan de aanwezigen was de nieuwe singel ‘Manon’ die nu een festivalkraker in maak is voor de aankomende jaren. Als je weet hoe de naam gespeld wordt, is het meezingen niet heel lastig. Er is maar één ingrediënt nodig voor een feestje in de Alpha,dat is De Jeugd Van Tegenwoordig.

Franstalige liedjes zijn de laatste jaren in opkomst in de Nederlandse hitlijsten, daar profiteert ook Christine and the Queens van. Met slechts een debuutalbum Chaleur Humaine en haar top 10 hit ‘Christine’ als bagage reisde ze met haar gezelschap af naar de Bravo. Met maar liefst vier dansers en volledige band was er genoeg te zien op het podium. Ze refereert heel slim aan het aangrenzende pretpark Walibi waardoor ze de harten van het publiek steelt. Ze is zichtbaar onder de indruk van de duizenden enthousiastelingen. Ook de korte stukjes van ‘Pump Up The Jam’ en zelfs ‘Short Dick Man’ is naast de prachtige dans een aanvulling op het geheel.

Nadat generatiegenoten Underworld vrijdag al de Bravo deed sidderen, was het zaterdag tijd voor The Chemical Brothers om het zelfde voor elkaar te krijgen in de veel grotere Alpha. Al ruim 15 jaar maken Ed Simons en Tom Rowland hun elektronische dance met her en der een zanglijntje. Het getuigd van lef om de set maar meteen te beginnen met ‘Hey Boy, Hey Girl’ dat net zo goed als afsluiter had kunnen dienen. De toon is gezet en het verwachtingspatroon ligt meteen erg hoog. Ook de laatste single ‘Go’ is al vrij snel te horen in een uitgebreidere manier dan de radioversie. Helaas kunnen de heren het energieniveau van de eerste tien minuten niet vasthouden en is het doorbijten geblazen tot het einde. Met ‘Galvanize’ en ‘Block Rokin Beats’ nog voor de boeg is het voor de meeste een kwestie van uitzitten. De drukte bij de Alpha had een beetje weg van de enorme chaos vorig jaar bij Stromae, maar opvallend genoeg stroomde het halverwege de set al langzaam leeg. Gelukkig kwam het met de eerder genoemde klassiekers wel helemaal goed. Zo sterk als het begon, zo fantastisch was het wervelende einde. Al met al ging iedereen met een lekker gevoel de nacht in.

Zondag

Passenger zal ook gezien of gehoord hebben dat Ben Howard heeft moeten knokken om de aandacht te bewaren in de Alpha en was het voor Mike Rosenberg een spannende middag. Het verhaal werd maar weer een aangehaald dat hij vijf jaar geleden nog in kleine buurtkroegen stond maar dankzij Ed Sheeran de kans kreeg om mee te gaan op tour, en dus op zondag voor zoveel mensen op Lowlands mag staan. In tegenstelling tot Howard weet Passenger wel te boeien door zijn liedjes en grappige verhaaltjes. De voetdrum is eigenlijk overbodig en soms zelfs irritant maar daardoor weet hij wel het publiek aan het klappen te krijgen, toch lastig als je beide handen nodig hebt voor je gitaar. Vooral de grote hit ‘Let Her Go’ en het grappige ‘Wrong Direction’ doen het uitstekend in de Alpha maar ook de Haddaway cover ‘What Is Love’ wordt door de knippende vingers van het publiek een leuke uitvoering.

Awolnation is in 2010 opgericht door Aaron Bruno die de kans kreeg om gratis gebruik te maken van de studio van Red Bull Records om wat nummers op te nemen. De EP die daarop volgde was Back From Earth en bleek met ‘Sail’ een dijk van een hit te bevatten in de Verenigde Staten. Het nummer is bijvoorbeeld al ruim 200 miljoen keer beluisterd via Spotify. Na het eerste echte album Megalithic Symphont uit 2011 kwam in maart de opvolger Run uit. Dat er nog muziekkenners zijn bewijst de overvolle India die deze act toch verkiezen boven Interpol of al een plekje op de heuvel zoeken voor Kendrick Lamar. Toegegeven, de muziek is geen bord met hapklare brokken en lastig voor top 40 liefhebbers of beginnende recensenten maar het publiek geniet met volle overtuiging. De setlist verschilt nogal van stijl, dan weer heeft het een gelijkenis met Muse om vervolgens weer een echte metal sound over te brengen met ‘Soulwars’ tot een Urban Dance Squad achtige ‘Burn It Down’. Hier houden Lowlanders van, muziek die zich onderscheidt en voor vermaak zorgt!

Platenlabel Top Notch had een leuk idee voor wat jonge hiphoppers en rappers die onder contract stonden. We flikkeren die gasten op Schiermonnikoog met wat drank en drugs en halen ze tien dagen later op. Het resulteerde in de groep New Wave met een gelijknamig album. Gisteren ontvingen ze daar een gouden plaat voor op Lowlands en mochten ze laten zien hoe het live uitpakt in de grote Bravo. Natuurlijk staat driekwart van de mensen te wacht op de knaller ‘Drank en Drugs’ en zijn ze eigenlijk niet zo gecharmeerd van het geschreeuw van de heren. Rico&Sticks bewezen zaterdag hoe Nederlandse hiphop gebracht moet worden maar New Wave probeerde vooral het respect af te dwingen door veel geschreeuw door elkaar. Vooral Lil’ Kleine kreeg meerdere malen boegeroep en gefluit over zich heen door zijn “gangstergedrag”. Om nou deze gelegenheid aan te pakken om “fok de politie en justitie” te roepen en het publiek om een middelvinger te vragen was schaamteloos gênant. De Bravo liep tegen het einde toch weer wat voller door dat het enthousiasme van de hele groep samen toch wel aanstekelijk werkte. Het was uiteindelijk het wachten waard want ‘Drank en Drugs’ ging er in als zoete koek en werd daarna gewoon nog twee keer gedaan.

Het meesterbrein achter Major Lazer is natuurlijk Diplo die zaterdag al op Lowlands zijn kunsten liet zien. Als afsluiter op zondag heeft hij echter een team van wel 30 man meegenomen om de boel ouderwets af te breken. Een stel briljante danseressen, confetti- en CO2 kanonnen, verkleedpartijen vuurwerk en vlammenwerpers waren onder meer de ingrediënten voor deze show. Natuurlijk is de hele set door geproduceerd en is er geen millimeter ruimte voor improvisatie maar met zo’n gelikte show zal je daar niemand over horen. Eric van Nieuwland had al eerder te kennen gegeven dat Lowlands geen podium biedt aan EDM en zou hij ook nooit Mr. Polska boeken. Des te geniaal is het gastoptreden van deze zelfde Mr. Polska samen met Ronnie Flex en kunnen ze met ‘Ravotten’ een lange neus trekken naar de festivaldirecteur. Ronnie Flex mocht zelfs voor de vierde keer deze avond ‘Drank en Drugs’ spelen met Polska als vervanger van Lil Kleine. Hoe lullig het ook klinkt, deze versie was beduidend beter dan de andere drie keer. Als Diplo dan ook nog ‘Hausa Wausa’ inzet is er geen reden meer om stil te staan en staan inmiddels ook de heuvels te dansen alsof het laatste uur is aangebroken. Dat MØ zou bijspringen tijdens de afsluiter was vooraf al bijna een zekerheid gezien haar optreden op Lowlands een dag eerder was. Afsluiter ‘Lean On’ was het teken voor het publiek om nog even de laatste procenten energie op te zoeken en alles te geven wat er in zat. Major Lazer heeft alle critici, die vooraf mopperde over deze afsluiter, de mond gesnoerd met een sublieme show van wereldniveau.

Lowlands was dit jaar dan ook weer cultureel verantwoord, afgewisseld met lekkere muziek. Het blijft dan ook een van de leukste festivals om naar toe te gaan.